Het leven is pure chaos. Vrolijke en verdrietige, inspirerende en stresserende chaos. Ook bij mij is het een opeenvolging van ‘oh fuck’-momentjes die ik onder controle probeer te houden. Ik heb lang gedacht dat ik daarin alleen stond. Dat de rest van mijn omgeving perfect normaal was en alles onder controle had.
De chaos van het leven aan het vieren met dit zootje ongeregeld
In 2015 begon ik freelance te werken als fotograaf. Al heel snel besefte ik, nadat steeds meer individuen, koppels en gezinnen voor mijn lens passeerden, dat er bij de meeste mensen een hoek af is en dat we allemaal maar wat doen. Halleluja, wat een eye-opener.
Mijn oproep voor de toekomst? Laten we onze chaotische levens niet meer verbloemen, maar collectief omarmen. Beseffen dat niets loopt zoals we willen, het leven niet insta-perfect is en dat Murphy bij elk moment op de loer ligt.
Laten we die chaos vieren met herinneringen van de kleine tussenmomentjes die jullie als koppel of als gezin zo uniek maken; die niet enkel jullie meest ‘fotogenieke’ kant in beeld brengen, maar jullie connectie onderling, een typische blik, een bepaalde manier van zijn.
Laten we die herinneringen vastleggen in foto’s die tonen hoe het voelt voor je kinderen om kind te zijn, hoe je oma met tranen in haar ogen naar je kijkt terwijl je je geloften voorleest aan de man of vrouw van je leven en hoe je er als multitaskende ouder in slaagt om oververmoeid én intens gelukkig zijn feilloos met elkaar te combineren.
Binnenkijken. Alle informatie zodanig structureren in een kadertje om orde te scheppen in de chaos van het alledaagse leven.
Bedankt aan alle verliefde, vermoeide, twijfelende en unieke mensen bij wie ik al even mocht binnenkijken om hun wondermooie chaotische levens vast te leggen.